آیا افراد مبتلا به آسم می توانند غواصی کنند؟

غواصی افراد مبتلا آسم

غواصی افراد مبتلا آسم چگونه است؟ آسم، بیماریی است که با تنگ شدن لوله های تنفسی (برونش ها) در پاسخ به محرک های متفاوت پیش می آید. پاسخ به محرک ها می تواند متغیر باشد و فرد مبتلا به آسم ممکن است در اثر عملکرد بد ریه دچار “حمله” شود. حمله آسم می تواند توسط گرده گل و سایر عوامل به اصطلاح آلرژی زا از جمله: هوای سرد، محرک های موجود در جو، سرماخوردگی یا آنفولانزا پیش آید. آسم و غواصی مدت هاست که در جامعه غواصی تفریحی مورد بحث می باشد. با توجه به تاریخچه غواصی، غواصان مبتلا به آسم اجازه غواصی نداشتند.

 

علائم آسم

تنگی برونش‌ها که با آسم همراه است، می تواند باعث بروز 2  اتفاق در عملکرد بدن شود:

1. کاهش در مقدار هوایی که به داخل و خارج از ریه ها حرکت کند، که می تواند ظرفیت بدن در زمان ورزش را کاهش دهد – به ویژه غواصی که اکنون به دلیل مقاومت دستگاه تنفسی، دارای ظرفیت تنفسی پایین تری است و دارای افزایش مقاومت داخلی به دلیل چگالی یا تراکم گاز تنفسی بیشتر در عمق می باشد.
2. تنگ شدن راه هوایی می تواند باعث به دام افتادن گاز در ریه ها در هنگام صعود شود. اگر گاز محبوس شده سریعتر از بازدم از طریق مجاری هوایی منبسط شود، میتواند باعث پارگی  ریه شود و در نتیجه باعث آمبولی گاز شریانی یا پنوموتوراکس شود. افراد مبتلا به آسم که غواصی می کنند، نه تنها در معرض خطر به دام افتادن گازها هستند، بلکه در معرض خطر کاهش توانایی در زمان ورزش می باشند. با توجه به اینکه هنگام ورزش در خشکی می توانید بایستید، استراحت کنید و به راحتی نفس بکشید، اما در زیر آب تمامی مراحل نام برده شده می توانند سختتر شوند.

انجمن پزشکی زیر آب اقیانوس آرام جنوبی (SPUMS) اعلام کرده است که غواصی می تواند حمله آسم را سرعت بخشد. افراد مبتلا به آسم در حین فعالیت های غواصی، از جمله زمانی که روی سطح هستند، در معرض خطر تنگی نفس، ترس و غرق شدگی می باشند.

مدیریت آسم

چهار نوع آسم وجود دارد، که درمان هریک بر اساس تشخیص نوع آسم متفاوت می باشد:

• آسم متناوب خفیف :

علائم کمتر از یک بار در هفته رخ می دهد و با کمتر از 20 درصد کاهش در اوج جریان (حداکثر سرعت جریان هوا در هنگام بازدم) همراه است. این نوع آسم با افزایش اندکی در شدت علائم (به نام تشدید) همراه است که از چند ساعت تا چند روز ادامه دارد. علائم شبانه، کمتر از دو بار در ماه رخ می دهد و بین حملات حاد، بیمار معمولا بدون علائم و با عملکرد طبیعی ریه می باشد. درمان شامل استفاده از گشادکننده‌های برونش کوتاه مدت بر اساس نیاز است.

• آسم مداوم خفیف:

اوج جریان باید معمولا طبیعی باشد (با کمتر از 20 درصد تغییر)، اما علائم بیش از یک بار در هفته رخ می دهد. در زمان خواب تشدید می شود و علائم شبانه اغلب بیش از دو بار در ماه ظاهر می شود. درمان شامل استفاده از گشادکننده‌های برونش کوتاه مدت در طول روز و گشادکننده‌های برونش بلند مدت در شب می باشد.

• آسم مداوم متوسط:

علائم می تواند شامل سرفه باشد و به طور روزانه رخ دهد و اغلب در زمان انجام فعالیت یا در زمان خواب پیش می آید. افراد مبتلا به آسم مداوم متوسط ممکن است به برونش گشاد کننده کوتاه مدت نیاز پیدا کنند. حداکثر جریان به طور کلی بین 60 تا 80 درصد عادی است. متاسفانه بسیاری از بیماران که دارای این علائم می باشند، باور ندارند که مبتلا به آسم می باشند. سرفه در زمان  ورزش یا در شب یکی از علائم قابل توجه و نشانه احتمالی این نوع آسم می باشد. داروی روزانه، معمولاً استروئیدهای استنشاقی می باشد. ممکن است در دوره های حاد به برونکودیلاتورهای کوتاه مدت نیاز شود.

• آسم مداوم شدید:

افراد مبتلا به این نوع آسم علائم مداوم دارند و اوج جریان 60 درصد یا کمتر می باشد. علائم اغلب شدت پیدا می کنند، فعالیت بدنی محدود می شود و علائم اغلب در شب رخ می دهد. استفاده منظم از گشادکننده‌های برونش طولانی مدت و استروئیدهای خوراکی و استفاده از گشادکننده‌های برونش کوتاه‌ مدت در دوره‌های حاد مورد نیاز می باشند.

اگر رژیم‌های درمانی بتوانند نتایج تست عملکرد ریوی را به حالت عادی بازگردانند، به خصوص پس از ورزش، افراد مبتلا به آسم ممکن است بتوانند غواصی کنند (و تمریناتی که ممکن است در طول غواصی لازم باشد که انجام دهند را، به راحتی همراه با سایر غواصان تمرین کنند).

عوارض آسم برای غواصان

درمان آسم و تعیین شدت آن، با غواصی و خطراتش مرتبط است. بر اساس بحث و گفتگو بین متخصصان انجمن پزشکی زیردریایی و هایپرباریک (UHMS)، غواصانی که آسم متناوب خفیف، آسم مداوم خفیف یا آسم مداوم متوسط دارند، ممکن است اجازه غواصی داشته باشند، مشروط بر اینکه مراحل درمان آسم را طی کنند.

چگونه از خطرات آسم در هنگام غواصی جلوگیری کنیم؟

دستور العمل غواص مبتلا به آسم

• کشورهای مختلف، دستورالعمل های متفاوتی در مورد قوانین مربوط به غواصی برای افراد مبتلا به آسم دارند. در بریتانیا، افرادی که آسم آنها به درستی کنترل می شود، ممکن است اجازه فعالیت غواصی داشته باشند، مشروط بر اینکه طی 48 ساعت به داروی گشادکننده برونش نیاز پیدا نکنند و مبتلا به آسم ناشی از سرما، ورزش یا هیجان یا استرس نباشند. در استرالیا، که به عنوان محتاط ترین کشور در این زمینه است، از تمام غواصان می خواهند که آزمایش اسپیرومتری (عملکرد ریه) قبل از شرکت در دوره های غواصی را انجام دهند. قبل از انجام غواصی، دستورالعمل های کشور خود را بررسی کنید.
• غواصان مبتلا به آسم باید هم ارزیابی عملکرد ریه و هم تست ورزش را برای سنجش شدت آسم انجام دهند. مراجعه به پزشک مرتبط با غواصی و همچنین پزشک آسم، باعث می شود تا بهترین توصیه را ارائه دهند.

• تجهیزات کمک تنفسی خود را در قایق غواصی همراه داشته باشید و قبل از شروع غواصی، به مربی غواصی خود در مورد محل نگهداری تجهیزات کمک تنفسی و هرگونه علائم احتمالی آسم هشدار دهید.

دستور العمل مربی یا سرپرست غواصی

• غواصان مبتلا به آسم باید تحت نظر پزشک باشند و باید گزارشی از وضعیت خود به شما ارائه کنند.

• مطمئن شوید که غواص مبتلا به آسم، تجهیزات کمک تنفسی خود را همراه داشته باشد تا در صورت حمله آسم بتواند از آن استفاده کند.

دستور العمل پزشک غواصی

• اطمینان حاصل کنید که غواصان مبتلا به آسم تمامی ارزیابی های مربوط یه عملکرد ریه و همچنین تست ورزش را جهت تعیین شدت آسم، انجام داده باشند.
• هنگام انجام ارزیابی غواصی، این سؤالات را بپرسید: آیا آسم خفیف دارید؟ آیا درمان هایی که انجام می دهید، به حد کافی جهت جلوگیری از حمله حاد آسم در زیر آب یا روی سطح، کار کارآمد می باشند؟