کرم های ضد آفتاب می توانند به محیط زیست دریایی آسیب برسانند
انتخاب کرم ضد آفتاب برای استفاده می تواند ذهن شما را درگیر کند. آیا باید برندی با بالاترین فاکتور محافظتی در برابر آفتاب (SPF) را انتخاب کنید یا برندی که دارای ضمانت “ایمن بودن برای “مرجان ” است را انتخاب کنید؟ اسپری بهتر است یا لوسیون ؟ چه تفاوتی بین فرمول مواد معدنی یا شیمیایی است؟
پس از سه سال تحقیق، پاسخ ما این است که بله، کرم های ضد آفتاب مطمئناً پتانسیل آسیب رساندن به محیط زیست دریایی را دارند. مطالعات نشان داده که کرم‌های ضد آفتاب می‌توانند باعث سفید شدن مرجان‌ها، آسیب رساندن به حیات موجودات دریایی و تأثیر بر کیفیت آب حتی در غلظت‌های مرتبط با محیط زیست شوند.
کرم‌های ضد آفتاب از مجموعه‌ای از مواد پیچیده تشکیل شده‌اند، از جمله فیلترهای UV، که برای مسدود کردن یا جذب اشعه‌های فرابنفش، و همچنین عطرها، تثبیت‌کننده‌ها، پارابن‌ها (خانواده‌ای از نگهدارنده‌ها مانند متیل پارابن (methylparaben) یا E128 که یعنی رنگ های خوراکی در آن استفاده شده است) و اغلب پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوئوروآلکیل که با نام اختصاری PFAS نیز شناخته میشوند. PFAS مواد شیمیایی هستند که همیشه برای اغلام ضد آب استفاده می شوند.
E128: روی همه‌ی بسته بندی محصولات، داخل ترکیبات یک سری اعداد با حرف اختصاری E نوشته شده است. این کدها از طرف اتحادیه‌ی اروپا تایید شده‌اند. نماد E از اول کلمه‌ی “EUROPE” گرفته شده است. عددی که کنار حرف E نوشته می‌شود نشان دهنده‌ی ماده‌ای است که در تولید آن محصول به کار رفته است. که گاهی نشان دهنده افزودنی‌های خوراکی می‌باشد، که می‌تواند مضر باشند و گاهی مانند E300 نشان دهنده‌ی ویتامین C می‌باشد.
فیلترهای UV می توانند بر پایه شیمیایی یا مواد معدنی باشند. فیلترهای شیمیایی UV شامل ترکیبات مصنوعی مانند اکسی بنزون و اکتوکریلن هستند که اشعه ماوراء بنفش را جذب می کنند – اکثر ضدآفتاب های رایج از این ترکیبات استفاده می کنند.
فیلترهای UV معدنی شامل اکسید روی یا دی اکسید تیتانیوم هستند که پرتوهای UV را منعکس و پراکنده می کنند. این ذرات معمولاً به عنوان نانو ذرات اضافه میشوند – این ذرات معدنی بسیار کوچک، لایه نازک‌تری را بر روی پوست ایجاد می‌کنند.
ضدآفتاب های معدنی و شیمیایی هر دو می توانند به محیط زیست دریایی آسیب برسانند. مطالعات مبتنی بر مواد معدنی تا حد زیادی اثرات ذرات نانو و غیر نانو را مقایسه کرده‌اند، در حالی که مطالعات مبتنی بر مواد شیمیایی معمولاً بر روی اکسی بنزون متمرکز شده‌اند.
تقریباً 10 میلیون تن فیلتر UV سالانه برای بازار جهانی تولید می شود که از این تعداد، 6000 تا 14000 تن کرم ضد آفتاب تخمین زده می شود که سالانه از شسته شدن ناخواسته شناگران در مناطق مرجانی، آزاد می شود.
تقریباً 25 درصد از کرم ضد آفتابی که روی پوست خود می زنیم در عرض 20 دقیقه پس از ورود به آب از بین می رود. جای تعجب نیست که انتشار مستقیم کرم ها، تنها از طریق پوست ما به دریا نیست. راه های دیگری تا حد زیادی به سیستم تصفیه فاضلاب مرتبط می باشند.
فرآیندهای سنتی تصفیه فاضلاب نمی توانند اکثر فیلترهای UV مبتنی بر مواد شیمیایی را از پساب حذف کنند، بنابراین، این ترکیبات می توانند همراه با پساب تصفیه شده به رودخانه ها یا دریاها وارد شوند. در نتیجه حتی زمانی که در ساحل نیستید، برخی از مواد موجود در کرم ضد آفتاب که برای مثال در فضای سبز استفاده کرده اید، می تواند بعد از دوش گرفتن به محیط دریایی برسند.
تاکنون، بیشتر تحقیقاتی که در مورد تاثیر ضد آفتاب‌ها بر محیط زیست دریایی بررسی شده است، بر اقلیم‌های گرمسیری متمرکز بوده‌اند. مشاهده فیلترهای شیمیایی UV، مانند اکسی بنزون که هم در شرایط آزمایشگاهی در غلظت های محیطی و هم در اقیانوس اطلس، اقیانوس هند، اقیانوس آرام و دریای سرخ باعث سفید شدن کامل و سریع مرجان ها می شوند.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد فیلترهای شیمیایی UV می تواند از مادر به نوزاد در دلفین ها منتقل شود. همچنین می تواند باعث استرس اکسیداتیو (تولید مواد شیمیایی بسیار واکنش پذیر که می تواند فرآیندهای بیولوژیکی را فعال و غیر فعال کند) در لاک پشت های دریایی، و تجمع در پستانداران دریایی و ماهی ها شود.
می تواند باعث مرگ و میر، آسیب به DNA و کاهش زنده ماندن سلولی در صدف ها، جلبک ها و خارپشت های دریایی شوند. فیلترهای غیر آلی UV نیز با سمیت دریایی مرتبط می باشند.
در هاوایی و پالائو، برخی از فیلترهای شیمیایی UV از جمله اکسی بنزون و اکتینوکسات به دلیل ارتباط آنها با سفید شدن مرجان ها، توسط دولت ها ممنوع شده است. با این حال، این ترکیبات و بسیاری دیگر هنوز به طور گسترده در سطح جهانی مورد استفاده قرار می گیرند.
بسیاری از برندهای رقابتی شروع به تولید کرم‌های ضد آفتاب با برچسب‌هایی که روی آنها نوشته شده «ایمن برای مرجان ها»، کرده اند. این شرایط به فرمولاسیونی اشاره دارد که سازگار با محیط زیست است و مصرف کننده ممکن است از نظر اخلاقی احساس کند برای حفظ محیط زیست، در صورتی که گواهینامه های زیست محیطی در دستور کار باشد، موظف است. با این حال، استفاده از این اصطلاحات در تولید اینگونه محصولات، برنامه ریزی نشده است.
در حالی که برخی از این محصولات ممکن است حاوی اکسی بنزون یا اکتینوکسات نباشند، در عوض احتمالا حاوی دیگر فیلترهای شیمیایی UV باشند که از نظر علمی ایمن بودن آنها در مورد مرجان ها ثابت نشده است، مانند اکتوکریلن – که به هر حال به اکسی بنزون تجزیه می شود.
کدام ضد آفتاب بهتر است؟
به مواد تشکیل دهنده آن دقت کنید. آیا محصول حاوی فیلترهای شیمیایی یا معدنی UV است؟ گاهی اوقات، برندها از نام های رایج مواد تشکیل دهنده استفاده نمی کنند و در عوض از نام های شیمیایی استفاده می کنند – به عنوان مثال، avobenzone به عنوان بوتیل متوکسی دی بنزوئیل متان نیز شناخته می شود.
تحقیقات در این زمینه برای درک بهتر عواقب زیست محیطی ترکیبات ضد آفتاب، به سرعت در حال افزایش است، اما تحقیقات فعلی تا حد زیادی نشان می دهد که فیلترهای UV معدنی اثرات نامطلوب کمتری بر محیط زیست دریایی نسبت به فیلترهای شیمیایی UV دارند، با دی اکسید تیتانیوم که عموما تصور می شود سمیت کمتری نسبت به زینک اکسید دارد.
از توجه به واژه greenwashing خودداری کنید، این واژه یعنی چه؟ ” greenwashing” یک ترفند بازاریابی رایج می‌باشد که برای پایدارتر جلوه دادن محصولات از آنچه واقعا هستند، طراحی شده است. این اساساً راهی برای متقاعد کردن مشتریان می‌باشد که شرکت انتخاب‌های زیست‌محیطی مثبتی اتخاذ نموده است. چنین کاری اغلب از طریق نشان دادن طبیعی‌تر، سالم‌تر یا عاری از سموم محصول نسبت به رقبا انجام می‌شود.
اگر محصول ادعا دارد که برای مرجان ها بی خطر است، آیا مواد تشکیل دهنده، این ادعاها را تأیید می کند؟ این عبارت تا حد زیادی یک ترفند بازاریابی است که هیچ مدرک علمی قوی برای اثبات اینکه مواد تشکیل دهنده واقعاً ایمن هستند، وجود ندارد.
مراقب ترکیبات PFAS در محصولات مقاوم در برابر آب مانند پلی فلوروآلکیل فسفات استرها یا PAP و پلی تترا فلوئورواتیلن یا PETE باشید.
هنگام انتخاب بین اسپری یا لوسیون، به خاطر داشته باشید که ذرات موجود در کاربردهای اسپری همه روی پوست شما نمی نشیند. بسیاری از آنها روی ماسه یا آب ریخته می شوند و این مسیر دیگری به سمت آسیب محیط زیست دریایی است.
با افزایش آگاهی در مورد کرم‌های ضد آفتاب با افزایش آلاینده‌های دریایی، برندها باید هنگام اعلام ادعاهای سازگار با محیط زیست، شفاف باشند. سیاست‌های قوی‌تر می‌تواند تضمین کند که ضدآفتاب‌ها با ترکیباتی تولید میشوند که نه تنها در محافظت از آفتاب مؤثر هستند، وبرای محیط زیست نیز بی‌خطر می باشند.